حس کسی را دارم که بین آدم هایی رها شده است که هیچ نقطه ی مشترکی با آن ها ندارد . آدمی که بعد از سال ها دستش را گرفته اند ٬ برده اند در یک قاره ی دیگر و گفته اند از حالا به بعد تویی و این غریبه ها ... حس آدمی که دارد تلاش می کند با محیط و شخصیت های جدید اطرافش ارتباط برقرار کند در شرایطی که حتی زبان آن ها را هم نمی داند !
عوض کردن خانه ای مجازی که پنج سال تمام ٬ صاحب تمام خاطرات خوب و بدت بوده باشد سخت است . درست مثل کوچ کردن از مرزی به مرزی دیگر .
طول می کشد تا به زبان و شیوه ی وبلاگ نویسی در این جا عادت کنم .
+ پی نوشت : حس آلیس در سرزمین عجایب را دارم ... حتی درست نمیدانم چطور باید کسی را لینک کرد ! اگر میدانید لطف کنید به این بلاگر درمانده ی بی خانمان کمک کنید !
خونه ی جدید مبارک
ممنون عزیزم :)
ما هنوز نتوانستیم دل بکنیم از آن دیار ...
دل کندن سخت هست
اما عادت می کنیم ...
manam koochidam baade eftezahi ke be bar ovord blogfa o webloge jadidam parid
bia pisham age dust dashti duste ghadimi
:*
حتما میام آرنیا :)
اشکالی نداره! یواش یواش عادت می کنید!
عادت کردم خدا رو شکر :)